به گزارش سراج24،نکته آنلاین نوشت، مجید نصیرپور، در ارتباط با مذاکره به دو گونه تفکر رایج در جامعه اشاره کرد و گفت: از ابتدای پیروزی انقلاب، بعضی‌ها معتقد بر مذاکره و رابطه و این قبیل مسائل با آمریکا بودند و بخشی دیگر از بدنه سیاسی کشور هم به این اعتقاد داشتند که آمریکا کشور قابل اعتمادی نیست و ضرورتی برای مذاکره با آن‌ها وجود ندارد. البته موضوع قطع رابطه ما که در مذاکره هم مطرح شده است، موضوعی است که آمریکا شروع‌کننده آن بوده و طبیعتا در گام اول این خود آمریکا است که باید تغییرات لازم در رفتار خودش را ایجاد کند.
او هم از رفتار آمریکاییها در طی این مدت برداشت مثبتی ندارد و می‌گوید: به نظر می‌رسد که تا به حال این اتفاق نیفتاده است و شاید دغدغه مقام معظم رهبری هم دقیقا همین موضوع است. واقعیت این است که ما در خوی استکباری آمریکا تغییری مشاهده نمی‌کنیم و تا زمانی که این اتفاق نیفتد، قطعا مذاکره هم هیچ سودی نخواهد داشت. اساسا ما معتقد هستیم که باید اصلاحی در افکار سیاسی انجام بدهیم که برای کشور سود و فایده ای داشته باشد و مادامی که تغییرات مورد نظر در رفتار دولت‌مردان آمریکا اتفاق نیفتد، این مذاکره کماکان بدون فایده تلقی می‌شود.
این فعال سیاسی درباره چرایی اجازه ورود رهبری برای مذاکره در باب هسته‌ای گفت: دلیل اجازه ورود به مذاکرات در مسئله هسته‌ای به دلیل ماهیت متفاوتی است که این موضوع دارد و کاملا روشن است. ما در سال‌های گذشته بی‌دلیل و به‌طور ظالمانه مورد تحریم‌های کشورهای غربی به خصوص آمریکا قرار گرفتیم. از آنجایی که این تحریم‌ها هیچ دلیل عاقلانه‌ای ندارد، باید تلاش کنیم که این تحریم‌های ناعادلانه برداشته شود. در همین راستا، مقام معظم رهبری، تدبیر بسیار صحیحی داشته‌اند و با اجازه‌ای که برای ورود تیم دیپلماتیک کشور به مذاکرات دادند، امروز شاهد این هستیم که بعد از تقریبا دو سال مذاکره موفق شدیم ساختارهای تحریم را بشکنیم و به قول رئیس‌جمهور محترم، صدای ریزش و فروپاشی ساختارهای تحریم را بشنویم.
وی اضافه کرد: طبیعتا وزارت خارجه و دولت موظف هستند که با توجه به اذن و اجازه‌ای که رهبری به آن‌ها دادند با حفظ شان و جایگاه ملت ایران در عرصه‌های بین‌المللی این مسیر را ادامه بدهند و صرفا در همان مسیر مذاکره کنند. ما معتقد هستیم که اگر تحریم‌های ظالمانه منتفی شود و ما بتوانیم حضور موثرتری در عرصه‌های بین‌المللی، چه اقتصادی و چه سیاسی داشته باشیم، به طور طبیعی شرایط تحکیم حقوقمان در عرصه‌های مختلف محقق خواهد شد. آن وقت است که آمریکا در حوزه‌های سیاسی، در مقابل حکومت جمهوری اسلامی در انزوا قرار خواهد گرفت و از طریق فشار کشورهای اروپایی و کسانی که می‌توانیم روی آن‌ها تاثیر داشته باشیم، به اهداف بعدی‌مان هم می‌رسیم.
نصیرپور درباره نفوذهایی که از طریق دوستی و دست دادن با آمریکاییها در کشور حاصل خواهد شد گفت: صحبت مورد نظر رهبری درباره نفوذ با دست دادن اتفاق نمی‌افتد. در واقع دست دادن در عرف دیپلماتیک نه تنها یک رفتار مهندسی شده است، بلکه ما در روابط اجتماعی خودمان هم همواره به عنوان یک اصل اخلاقی این مقوله را رعایت کرده‌ایم. طبیعی است که آن‌ها به دلیل دسترسی به ثروت انبوه و دسترسی به آمارهای ارتباطی و اطلاعاتی، تلاش می‌کنند که در عرصه‌های مختلف حضور داشته باشند و با تاثیرگذاری بر جایگاه‌ها و افراد موثر به اهداف خودشان که یکی از آن‌ها نفوذ در کشور ما است برسند. این بسیار روشن است و تذکر مقام معظم رهبری تذکر بسیار به جایی است ک تا ضمن مذاکرات و ارتباطات اقتصادی با آمریکا و دیگر کشورها، توجه داشته باشیم که ساختارهای فکری و ذهنی جامعه‌مان آسیب نبیند و مورد نفوذ قرار نگیرد. طبیعتا آن‌ها تلاش خواهند کرد که در پس ارتباطاتی که برقرار می‌کنند و با تاثیر گذاری روی افراد، شرایط را برای خواسته‌های بعدی‌شان فراهم کنند.
او ادامه داد: البته ما به کارگزاران نظام و به خصوص تیم مذاکره کننده و اعضای وزارت خارجه‌مان اعتماد داریم و معتقد هستیم که هوشیاری لازم در رعایت این گونه مسائل را دارند. ما معتقد هستیم که در بازی بسیار پیچیده پروژه نفوذ، این توانایی را داریم که نه تنها از نفوز کشورهای غربی به خصوص آمریکا ممانعت کنیم، بلکه ما می‌توانیم نقش تعیین کننده در مراکز تسلیم‌سازی کشورها داشته باشیم. قطعا در این میان برنده میدان مبارزه سیاسی و دیپلماتیک، مدیران ارشد جمهوری اسلامی ایران هستند.
نماینده دوره گذشته شهرستان سراب در پایان به رفتارهای مسئولان در دوره بعد از برجام اشاره کرد و گفت: من فکر می‌کنم که همه دلسوزان نظام، اعتماد به نفس لازم را در شرایط جدید داشته باشند. آمریکا آنقدری نیست که ما نتوانیم روبرویش، حرکت‌های لازم را داشته باشیم و همیشه توانایی‌های خودمان را به همگان ثابت کرده‌ایم. بنابراین در عرصه پسا تحریم هم باید اعتماد به نفس لازم و البته اعتماد لازم به نیروهای خودمان را داشته باشیم. حتما یکی از عواملی که می‌تواند روی روابط دو یا چندجانبه ما تاثیر بگذارد این است که سرمایه‌های کشورهای طرف مقابل ما، چه مادی و چه علمی درگیر بشوند و ما بتوانیم با استقرار هر دو نوع سرمایه، چه اقتصادی و چه فکری، تکنولوژی‌های لازم را برای توسعه در کشور مستقر کنیم. از طرفی خود استقرار سرمایه‌های اقتصادی کشورهای غرب می‌تواند به عنوان یک عامل بازدارنده عمل کند. در حقیقت، اگر ما به واردات و مونتاژ لوازم و تجهیزات اکتفا کنیم، همیشه یک کشور وابسته خواهیم بود؛ اما اگر تلاش عالمانه‌ای در استقرار صنایع و سرمایه و تکنولوژی‌ها جدید رخ بدهد، فرصتی است که در مواقع مورد نیاز روبروی کشورهای غربی از آن‌ها استفاده کنیم.
